wat je al niet met je meedraagt
vooral de blunders lijken vers
zoveel genen als jouw richting
hoeveel anderen komen op jouw weg?

herinneringen komen en gaan en het geweten heeft
nooit zonder werk gezeten om bekommerd elkaar
aandacht te geven als het vreemde pijnlijk rondgaat en met
plezier tijd ontdekt wordt als het nieuwe zonder spreken

de urgentie samen spannend vormt het nieuwe zorg
voelt het eigen om vooral als waarde aan te gaan
het te doen genieten om het de eerste keer echt
wezenlijk te realiseren als  'mijn hart'